Članom 111. stav 1. Zakona o radu, propisano je da zaposleni ima pravo na minimalnu zaradu za standardni učinak i puno radno vreme, odnosno radno vreme koje se izjednačava sa punim radnim vremenom. Članom 111. stav 2. Zakona propisano je da ako poslodavac i zaposleni ugovore minimalnu zaradu, poslodavac je dužan da tu zaradu isplati zaposlenom u visini utvrđenoj odlukom Socijalno-ekonomskog saveta osnovanog za teritoriju Republike Srbije, za mesec u kojem se vrši isplata. Odluka o visini minimalne zarade objavljuje se u "Službenom glasniku Republike Srbije".
Minimalna zarada utvrđuje se u neto iznosu po radnom času, za period od najmanje šest meseci i ne može se utvrditi u nižem iznosu od iznosa u kome je bila utvrđena u prethodnom periodu.
Osnov za isplatu minimalne zarade je ugovor o radu. Poslodavac je dužan da sa zaposlenim ugovori najmanje osnovnu zaradu koja zaposlenom pripada za poslove za koje zasniva radni odnos, u skladu sa opštim aktom i elementima za određivanje osnovne zarade. U slučaju da postoje opravdani razlozi koji u toku rada mogu da nastupe, moguće je da poslodavac zaposlenom za rad isplaćuje minimalnu zaradu, pri čemu je poslodavac dužan da sa tim upozna zaposlenog. Čim prestanu razlozi koji su osnov za isplatu minimalne zarade, vrši se izmena (aneksom) ugovora o radu.
U slučaju isplate zarade u visini minimalne, zaposleni ima pravo na uvećanu zaradu po osnovu "minulog rada", prekovremenog rada, rada na dan praznika koji je neradan dan, noćnog rada, rada u smenama i po drugom osnovu utvrđenom opštim aktom ili ugovorom o radu.
(Mišljenje Ministarstva rada, zapošljavanja i socijalne politike, br. 120-01-00083/2007-02 od 16.4.2007. godine)