Baza znanja >> Službena mišljenja >> Radni odnosi, penzijsko i invalidsko osiguranje >> Za lice upućeno od strane preduzeća u Italiju radi obavljanja poslova u Republici Srbiji ne postoji obaveza plaćanja doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje
Za lice upućeno od strane preduzeća u Italiju radi obavljanja poslova u Republici Srbiji ne postoji obaveza plaćanja doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje
Članom 2. Zakona o radu propisano je da se odredbe tog zakona primenjuju i na zaposlene strane državljane i lica bez državljanstva koji rade kod poslodavca na teritoriji Republike Srbije, ako zakonom nije drukčije određeno.
Strani državljanin ili lice bez državljanstva može da zasnuje radni odnos pod uslovima utvrđenim ovim zakonom i posebnim zakonom (član 29. Zakona).
U skladu sa Zakonom o uslovima za zasnivanje radnog odnosa sa stranim državljanima strani državljanin i lice bez državljanstva može da zasnuje radni odnos sa poslodavcem ako ima odobrenje za stalno nastanjenje, odnosno za privremeni boravak i ako dobije odobrenje za zasnivanje radnog odnosa.
Kada je u pitanju poslodavac čije sedište nije u Republici Srbiji i koji ima svoje predstavništvo na teritoriji Srbije, on može da uputi svoje zaposlene (koji već imaju zaključen ugovor o radu) u skladu sa propisima svoje zemlje, na rad u svoje predstavništvo u Srbiji. U ovom slučaju mora da postoji akt o upućivanju zaposlenih iz koga se vidi kako je regulisan radno - pravni status ovih lica dok se nalaze na radu u organizacionom delu stranog poslodavca na teritoriji Srbije.
U skladu sa Zakonom o uslovima za zasnivanje radnog odnosa sa stranim državljanima, poslodavac bi bio dužan da se obrati nadležnom organu za dobijanje odobrenja za zasnivanje radnog odnosa, na osnovu koga bi strani državljanin obavljao rad u Srbiji.
S obzirom da je u navedenom slučaju radni odnos već zasnovan ugovorom o radu sa stranim poslodavcem, to nije potrebno, po dobijanju odobrenja, da ti zaposleni zaključe novi ugovor o radu u predstavništvu na teritoriji Srbije u koje su upućeni na rad, odnosno nije potrebno ponovno zasnivanje radnog odnosa.
Odredbom člana 4. Konvencije o socijalnom osiguranju između Jugoslavije i Republike Italije propisano je da radnici preduzeća sa sedištem u jednoj od država ugovornica, koji se šalju u drugu državu za određeno vreme, ostaju i dalje podvrgnuti zakonodavstvu države u kojoj je sedište preduzeća, ako njihov boravak u drugoj državi ne traje duže od 12 meseci.
Ako se trajanje upućivanja produži i preko tog roka, primena propisa prve strane može se izuzetno nastaviti za period za koji nadležne vlasti države u kojoj se vrši privremeni rad, daju saglasnost.
Prema tome, lice upućeno od strane preduzeća sa sedištem u Italiji radi obavljanja određenih poslova na teritoriji Republike Srbije, nema svojstvo osiguranika prema propisima o penzijskom i invalidskom osiguranju Republike Srbije, a samim tim ne postoji ni obaveza plaćanja doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje, u periodu do 12 meseci od momenta upućivanja, a posle tog roka samo uz saglasnost nadležnog državnog organa Republike Srbije.
(Mišljenje Ministarstva rada, zapošljavanja i socijalne politike, br. 011-00-371/2006-02 od 11.4.2006. godine)